In deze blog wil ik het graag met je hebben over hoe je je kracht terug kan halen en opnieuw leiderschap kan nemen over jouw leven. Lees: een emotioneel gezonde relatie met jezelf kan opbouwen, zodat je jezelf , emoties en je leven kan gaan leiden ipv lijden. Meer leven in plaats van overleven. Deze blog gaat over steeds meer van jezelf leren verwelkomen en mocht je nu al voelen Holy, ik ben hier klaar voor, dan kan je nu alvast een plekkie bemachtigen voor Welcome all In de online challenge♥ .
Over innerlijke winter en zelfsabotage
Mijn innerlijke winter voelde dit jaar lang. Dat voelt het eigenlijk al een paar jaar, daar schreef ik mijn laatste blog over. De blog: wat vraagt het leven op dit moment van mij? Kan je hier lezen.
Hoewel mijn innerlijke winter lang duurde én ik me dankbaar voel dat ik daaraan steeds beter gehoor kan geven, komt er in mijn geval ook een punt dat de innerlijke winter omslaat in uitstelgedrag en zelfsabotage.
Het verschil tussen innerlijke winter, wat voor mij betekent dat ik mijn aandacht en focus bewust naar binnen verplaats, om dingen te evalueren, integreren en te laten landen, om nieuwe energie op te doen, de behoefte om alleen te zijn om bewust mijn innerlijke stem en gevoelens beter te kunnen filteren en ruimte te maken voor nieuwe keuzes, kan zomaar omslaan in wat ik als zelfsabotage (zelfsabotage betekent voor mij dat ik bekend gedrag vertoon en dat ik telkens hoop dat de uitkomst anders is; het is een vicieuze cirkel…) herken:
En even tussendoor:
als je ergens iets leest – in deze of andere blogs van mij of andere mensen – en dit herkent,
weet dat dit niets is om je voor te schamen.
Zelfsabotage komt heel heel vaak voor en kan een uitnodiging zijn om de relatie met jezelf te herstellen.
in mijn geval is dat
dan ga ik me afsluiten van de buitenwereld, vaak omdat er iets aan de hand is, wat zich laat zien in mijn leven dat ik heel moeilijk of spannend vind; waarvoor ik me schaam;
kijk naar mijn to do lijst/leven en het me zo overweldigd dat ik besluit om het gewoon te negeren en mezelf te rechtvaardigen met ‘vandaag voel ik me niet goed’
moeilijke dingen/ gesprekken uit de weg gaan, kop in het zand steken
verantwoordelijkheden uitstellen en in de handen van iets of iemand anders leggen of wachten totdat ik voel dat ik er klaar voor ben om verantwoordelijkheid te nemen (dat is precies nooit)
mijn grenzen niet (her) kennen en daardoor meegaan in dingen die niet gezond/ helpend voor me zijn en heel veel moeite hebben om terug te komen bij mijn gezonde zelf
(dit was heel lang het geval)
ik begin ergens aan vol goede moed + stop dan halverwege en rechtvaardig mezelf waarom ik stop (vaak excuses en oude verhalen)
ik dingen groot ga maken (vaak toekomstgerelateerd) dan vlieg ik naar mijn hoofd, voel ik me overweldigd, raak ik in paniek én hoef ik nu niet te DOEN wat echt nodig is: vaak is dat 3x ademhalen, in beweging komen, mezelf geruststellen (mijn traumabrein gaat actief).
ik mezelf vertel dat ik veel tijd besteed aan voelen en met mezelf zijn, maar ondertussen doe ik veel om mezelf af te leiden en ben niet bezig met dingen die mij vervullen. Dus ik zeg niet wat ik doe en doe niet wat ik zeg en dat doet altijd iets met mijn zelfvertrouwen. Dan kom ik in een vicieuze cirkel terecht, waarbij ik nog meer vatbaar ben voor dingen die niet helpend voor me zijn.
Ik herken zelfsabotage vooral aan hoe ik me voel: het leven voelt zwaarder, dingen voelen moeilijker, ik houd me bezig met dingen buiten mezelf, ik ben weinig hier en nu en voel weinig contact met mijn lijf en mijn behoeften, ik voel me minder energiek,terwijl ik over het algemeen veel energie heb, ik heb minder zin in de dingen waar ik normaal plezier uithaal en ik ervaar veel (zelf) twijfel.
Ik ben benieuwd, herken jij deze patronen van zelfsabotage bij jezelf? In welke gebieden van jouw leven doe je dat het meest? Kan je misschien ook al herkennen waarom je dat doet?
Innerlijk kind en volwassene
Ik kon (en kan nog steeds) op die momenten; vaak is dat bij mij als ik opnieuw in een vicieuze cirkel terecht ben gekomen, in een bepaalde slachtofferschap, passiviteit of iets anders dat voor mij bekend terrein is belanden. Inmiddels kan ik beter zien dat mijn innerlijk kind dan aan het woord is dat heel hard aan het roepen is en dat opnieuw vraagt om veiligheid, leiderschap en verantwoordelijkheid.
Meet the unknown: Dieperliggende overtuigingen en patronen
If I could’ve done better I would have
I know I couldn’t, because I didn’t
Innerlijk werk gaat voor mij daarover en dat is onvermijdelijk wanneer je op een bepaald gebied in je leven (vaak emotioneel) wilt groeien:
Je komt onvermijdelijk langs je onderbewuste, vaak je shadow (dingen die we heel hard hebben weggestopt) en die gaat ongetwijfeld gepaard met schuld en schaamte
keren dat je je onveilig voelt en als automatische reactie daarop dissocieert (ander woord voor wegvluchten, vaak vertrekken naar je hoofd – uit verbinding gaat met je lijf, de situatie, trigger of persoon/ personen)
met als gevolg dat je delen van jezelf inhoudt, wegstopt of overschreeuwt
en als reactie daarop blokkeert, jezelf afsluit, of bevriest (zoals bijv. depressie) en dingen tolereert van jezelf of anderen die niet gezond/helpend zijn.
Keren dat we gestopt zijn met onszelf uitreiken, met hulp vragen, met leiderschap nemen; met naar onszelf kijken.
K\eren dat we ons afhankelijk maken van anderen of iets anders buiten ons, keren dat het niet lukte om een verbindend gesprek te voeren, om mensen dichtbij te laten komen, om ons met onszelf en laat staan onze verlangens en wensen te verbinden en daarop te acteren, omdat het ons niet lukt om contact te maken met de gezonde volwassene of omdat een oud/ welbekend deel (vaak een innerlijk kind) actief gaat.
Wat er vaak gebeurt als we deze dingen van onszelf beginnen te zien, is dat schaamte de overhand neemt. Of dat de ‘zie je wel ik doe alles fout’ het van ons overneemt, dat ons ervan weerhoudt om als volwassene op te komen dagen. Die ons weerhoudt om te voelen op dat moment.
Om te beginnen.
Ik ben hier nogmaals om je te vertellen dat je juist freaking moedig bent en dat er niets is om je voor te schamen én ik ben hier om je te vertellen dat je dus opnieuw kan beginnen. Telkens weer. Hoe vaak jij daar ook voor nodig hebt, veranderen gaat als het goed is (en gelukkig maar) niet meteen. Dat zou wel heel heel makkelijk zijn, vind je ook niet;).
ohja ook nog even belangrijk om te vertellen, die zelfsabotage daar kan je vaak niet eens iets aan doen. het is wel aan jou de keuze of je dat wil veranderen. hierover ga ik veel bespreken in mijn nieuwste challenge: ik ga het veel hebben over schaduwwerk en emotioneel ongezond gedrag, zodat je beter kan gaan herkennen waarom je jezelf saboteert en hoe je daarvan kan helen.
Durf je contact te maken met dat meisje/jongetje en te herkennen hoe dat in jouw leven gaat als hij/zij zich laat zien? En kan je herkennen welk ongezond gedrag je regelmatig laat zien? Welk gezond gedrag zou je willen vertonen? Ken je voorbeelden?
Here’s how you take your power back
Ik zou deze blog niet schrijven en ik zou de vrouw die ik vandaag ben niet kunnen zijn, zonder mijn absolute geloof in dat we kunnen groeien en helen. Dat het anders kan en mag en eigenlijk zou ik willen schrijven moet, maar dat klinkt misschien een beetje dwingend.
Dat is al zolang als dat ik me kan herinneren mijn drijfveer geweest – een inimini stemmetje soms of een heel inimini gevoel dat liet weten ‘wat als het anders kan én ik gewoon nog niet weet HOE dat dan moet’(maybe that’s you too). Met de kennis die ik nu heb denk ik dat dat heel erg logisch is, want waar leren we in godsnaam over een gezonde, emotionele relatie aangaan met onszelf? Hoe we onszelf kunnen reguleren en kunnen komen opdagen wat voor ons belangrijk is? Waar leren we dat het veilig is om onszelf te uiten, om ons ongezonde gedrag te herkennen en hoe we dat kunnen transformeren in gezond en waar worden we uitgenodigd om steeds authentieker op te komen dagen?
Lichter. Zachter. Echter. gezonder.
Ik heb altijd geweten dat het lichter, zachter, echter en gezonder kon en dat geloof ik nog steeds, al kan ik dat ook niet altijd voelen.
Ik wist ook dat ik daarvoor iemand moest worden die ik op dat moment (vaak) nog niet was:
iemand met eigenwaarde, discipline en respect.
Dat mocht ik leren. En dat leer ik nog steeds. Ik kies ervoor om dat te leren. Ik kies ervoor om daarin te groeien.
Ik kies ervoor om een gezonde relatie met mezelf aan te gaan.
dat is hoe ik mijn kracht (elke keer) terughaal.
En dat gun ik jou ook.
Dat is een blijvend proces waarin we blijven leren en groeien,
als je daarvoor durft te kiezen.
Liefs,
Renske
Ben je er klaar voor om meer van jezelf te verwelkomen? Meer van het nieuwe te integreren? Meer inzicht in waarom je jezelf saboteert, afsluit en beschermt + inzicht in dat wat je tegenhoudt ( je onderbewuste + schaduwen)?
Ik verwelkom je met open armen tijdens mijn nieuwste online challenge: Welcome All In
als je voelt dat je er klaar voor bent om je – in het echte leven – veel meer te openen, dan nodig ik je heel erg uit voor Welcome All In ronde 2, die eind Mei start.
Reageren?
stralend@renskereniers.nl
