Als kind zijn we puur, ontvankelijk, open, onschuldig en speels. Zijn we nieuwsgierig, avontuurlijk en hebben we een rijke belevingswereld. Afhankelijk van in welke omgeving we opgroeien, ontwikkelen we (vroeg, laat of later) overlevingsstrategiën.
Zo leren we bijvoorbeeld al vroeg wat goed en fout is. Welk gedrag ‘gewenst’ is. We leren onszelf aan ‘of het veilig is’ en scannen de omgeving (wist je dat ‘hooggevoeligheid’ een trauma reactie is en een uitnodiging om in je eigen centrum te blijven – om te voelen waar en bij wie je weggaat bij jezelf – waar je het idee hebt dat je niet jezelf kan zijn – en wanneer je naar je hoofd vertrekt, in plaats van dat je in je lijf aanwezig bent?).
We leren ons aanpassen aan onze omgeving – aan de behoeften van onze ouders en/of familie – waardoor we onze authenticiteit en dat wat wij echt nodig hebben (onze behoeften en gevoelens en later vaak ook onze stem, onze verlangens en dromen) al vroeg leren verstoppen, wegstoppen of onderdrukken.
En dat gaat dan weer ten koste van onze levensenergie. We vinden het moeilijk om ons eigen pad te bewandelen, om innerlijk groot te mogen zijn > om onze eigen plek in te nemen met onze unieke gaven en talenten (waarvan ik geloof dat we die allemaal hebben).
De weg terug
Het leren (her) kennen van jouw innerlijke kinderen en de puber in jou is een weg terug naar de verbinding met jezelf. Je kan opnieuw een liefdevolle moeder/ vader voor jezelf gaan worden die je zelf heel hard nodig hebt gehad.
In de praktijk vinden we dit heel moeilijk om onszelf met kind delen te verbinden – omdat er naast leuke en fijne gevoelens ook onleuke emoties, gevoelens en herinneringen boven kunnen komen. We vinden dat moeilijk, omdat we het idee hebben dat we daarmee onze ouders ‘de schuld’ geven – dat zij ‘iets fout’ hebben gedaan. We denken bijvoorbeeld onbewust dat we dan geen lieve zoon/dochter zijn.
Daarmee zijn we heel erg loyaal naar onze ouders en zolang we (innerlijk) loyaal blijven naar onze ouders , ligt er een heel groot stuk van onze (onbewuste) aandacht + energie bij hen en kunnen we innerlijk (nog) niet volwassen worden.
Hieronder beschrijf ik een aantal punten waaraan je kan herkennen dat je innerlijk kind/puber extra aandacht (van jou) kan gebruiken:
➳je vindt het moeilijk om (je veilig) te voelen, leeft veel in je hoofd ipv in je lijf
➳ je vindt het moeilijk om onleuke emoties toe te laten – het gaat vaak ‘goed’ (terwijl dat niet écht zo voelt)
➳ je vindt het moeilijk om je grenzen te voelen en aan te geven
➳ je hebt een hele luide innerlijke kritische stem (vermomt als oordelen op anderen of de wereld)
➳ je schaamt je regelmatig voor jezelf, voor je lijf
➳ je trekt ongezonde, ongelijkwaardige relaties aan
➳ je bent verslavingsgevoelig
➳ je hebt het gevoel continue alert te moeten zijn of aan te moeten staan
➳je richt je meer op anderen of anderen dingen (zoals je kind, je partner, werk, vrienden) dan op je binnenwereld en je eigen leven
➳ je ervaart regelmatig angst, spanning, eenzaamheid, somberheid en depressie
➳ je hebt het gevoel dat er iets ontbreekt, een leegte die je niet goed kan plaatsen
➳je voelt dat er veel meer in je zit dan dat er uitkomt en weet niet goed waar je kan beginnen (daarom stel je veel dingen uit, lees hier mijn blog over zelfsabotage)
Vooral: Je verlangt er regelmatig naar dat het lichter, leuker en zachter voelt in je leven.
Oké, leuk Rens, ik herken eigenlijk heel veel van wat je schrijft EN NU?
Nu ben ik echt ongelofelijk trots op je. En dat meen ik. Want het is dapper. Dit zal namelijk iedereen (ja dat zeg ik echt) herkennen (niet iedereen zal het erkennen), voordat ze de weg naar binnen hebben gemaakt. En ik kan me nu echt heel erg voorstellen dat je denkt: WTF EN NU DAN?!
Nou, nu is het helemaal aan jou wat jij ermee wilt doen.
Wat ik wel even wil zeggen:
Er is dus helemaal niets mis met je.
Er gaat niets mis.
(ook als je familie, vrienden of mensen op je werk je misschien weleens aankijken van HALLO DOE EENS NORMAAL! of jij je een aliën voelt in bepaalde omgevingen)
En deze is misschien moeilijk om te ontvangen;
je hebt ook niet allerlei ingewikkelde dingen
(dat dacht ik bijvoorbeeld heel lang: Ik heb ADHD, ik ben depressief, Ik ben hooggevoelig, ik heb PTSS, ik ben narcistisch, ik heb borderline – ja, echt, ik dacht echt dat er iets mis met me was) – Het is wel een teken van (innerlijke) volwassenheid wanneer je kan (h) erkennen dat je dit soort gedrag hebt ingezet.
*
Je hebt ‘gewoon’ net zoals heel veel anderen niet geleerd hoe het werkt met je binnenwereld. Met je angsten. Verlangens. Met je gevoelens. Met je emoties. Hoe je een gezonde relatie met jezelf kan aangaan. Hoe je tijd en ruimte kan nemen daarvoor. Hoe je jouw behoeften en gevoelens kan (h) erkennen. Hoe je je zenuwstelsel tot rust kan brengen. Hoe je kan ontspannen. Wat het betekent om leiderschap te nemen. Hoe je jezelf kan aanmoedigen. Hoe je kan ademen. Hoe je jezelf kan vasthouden. En daarmee ook op een gezonde, vervullende manier verbindingen aan kan gaan met anderen én het leven. Omdat velen van ons dat niet hebben geleerd, zijn we delen van onszelf gaan wegstoppen en gaan aanpassen.
*
En daardoor lukt het je (nog) niet om vooruit te komen.Of telkens niet écht écht (snap je;)
Om die vrouw of man te zijn waarvan je voelt dat je die bent. Of die je ergens vroeger voelde dat je was.
En dat vind ik zonde.
Heel heel zonde.
En tegelijkertijd geloof ik dat het anders kan en mag.
Sterker nog:
ik geloof dat jij het anders kan en anders mag.
(dan je (voor) ouders, terwijl die lieve schatten echt het aller aller beste hebben gegeven wat ze je konden geven, dat geloof ik ook echt echt!)
Het grootste cadeau dat je aan jezelf kan geven: aanwezig zijn bij jezelf en verantwoordelijkheid nemen voor innerlijke kind(eren), puber, je behoeften, wensen, verlangens!
Als jij voelt dat het tijd is om hiermee aan de slag te gaan,
dan heb ik ZOIETS LEUKS!
😍
Mijn ONLINE LESSEN en EERSTE MEDITATIE SERIE zijn er.
Vol met alle dingen die ik had willen leren en die ik met al mijn plezier doorgeef – aan jou!
Ps. ZO leuk als je wilt reageren op deze blog én deze wil doorsturen naar mensen waarvan je voelt dat ze daar iets aan kunnen hebben♥
X
