Je angst gebruiken als brandstof

Oké oké oké ik begrijp dat deze titel wellicht van alles bij je oproept. Bare with me, please. In deze blog wil ik je graag meenemen in bemoedigingen en aanmoedigingen. Hoe je je angstbrein kan onderscheppen en deze kan leren gebruiken als brandstof. Want dat, is ware meesterschap en denken als overwinnaar. Het is eigenlijk volwassenheid.

We hebben als mens allemaal angsten. Alleen de meesten van ons zijn zich daar niet zo van bewust. We komen ze vooral tegen als we willen groeien, als we iets nieuws willen doen.

Sommigen van die angsten hebben we als cadeautje gekregen van onze vader/moeder of ons familiesysteem. Sommige angsten hebben we er in onze vroege jeugd of later bij ‘gekregen’. Andere angsten zijn weer later ontstaan.

Als angst kon praten

Die angsten zijn niet letterlijke angsten: het zijn vaak geen stemmen. Als ze konden praten, zouden ze dingen zeggen als:

Ik ben bang, ik voel me onveilig, ik voel me overweldigd, dit vind ik spannend, ohh zeg dit maar niet (want dan kan ik anderen niet boos maken, weet ik zeker dat ze me nog aardig/lief vinden), doe dit maar niet (want dan, kan ik het ook niet fout doen, kan ik ook niet groeien, hoor ik er nog bij, word ik geaccepteerd).

Angst praat niet, maar maakt zich op andere manieren kenbaar

Je herkent het angstbrein aan fysieke sensaties en/of je gedrag:

• Vechten

snel geïrriteerd, veroordelende/kritische gedachten over jezelf, situatie of anderen

• Vluchten

doorgaan, actiemodus, piekeren, negatieve gedachtenspiraal, niet kunnen denken, perfectionisme

• Bevriezen

niks voelen, jezelf afsluiten/opsluiten, geen keuzes kunnen maken.

• Pleasen

(conflicten/ dingen) vermijden, pleasen, emoties van anderen managen, niet weten wie je bent/ wat je vindt.

Huiswerk

Omdat we bij onze geboorte er geen boekje bij hebben gekregen met een handleiding dat vertelt hoe jij werkt, is het ons huiswerk om dat alsnog te doen. Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Wat zijn mijn angsten? Hoe werkt mijn angstbrein, welke reacties ervaar ik?

En bovendien: wat heeft het (dat bange deel) van mij nodig?

Voorbeelden

Afgelopen weekend was ik op familieweekend naar Terschelling en we zouden gaan paardrijden - dat heb ik vijf jaar geleden ook gedaan daar - en toen vond ik het ook vreselijk spannend toen ik die grote paarden zag. En die angst nam weer bezit van me. Angstbrein ging aan: ja, die paarden zijn zo groot! Ik ga het niet doen! Straks val ik eraf! Niks voor mij dat paardrijden.

Toch besloten om mee te gaan. Om te kijken en daar te besluiten. Zweetoksels. Bonkend hard. Voelde me echt weer dat kleine, bange meisje, dat ooit een keer bij haar opa in de wei over een hekje klom en er een paard uit volle enthousiasme naar haar toe rende. Zij nam het stuur over. Ze had geruststelling nodig en aanmoediging.

Ik dacht aan mijn eigen content en aan hoe ik in het leven sta, dus mijn motto werd: Ik doe het bang.

Dit is even een praktisch voorbeeld van hoe dit (bij mij) werkt.

Zo kan elke situatie een situatie zijn die je helpt vóóruit te gaan in plaats van dat het je laat doen wat je kent.

Op - 1.11 - open ik de deuren van Your Inner Evolution 2.0 , een plek waar je elke week wordt bemoedigd en aangemoedigd met kennis, inzicht en praktische tools voor vrouwen die vóóruit willen. Ik hoop je daar te zien!

Mannen zijn natuurlijk ook welkom in mijn praktijk.

Ik bid dat je je angst gebruikt als brandstof om te groeien!

Liefs,

Renske