Een praktische blog over hoe je meer verbinding kan ervaren
Wat leuk, dat je meeleest. En dat je bereid bent om te duiken in een onderwerp, waar ik, als ik heel eerlijk in ben, heel lang overheen heb gekeken. Totdat ik eerlijk en pijnlijk mocht toegeven dat de verbinding waar ik zo naar uitkeek, eigenlijk eerder en vaker als afstand voelde en dat best verdrietig en alleen was.
Mijn eerste vraag aan jou, is : (Wanneer) ervaar jij verbinding en/of afstand in jouw dagelijks leven? Of: misschien is dit überhaupt helemaal nieuw, ook dat mag.
Mijn antwoord op die vraag
Mijn antwoord op die vraag was dat ik heel lang veel afstand ervoer. Alsof ik heel veel voelde, er een hele binnenwereld was met ongelofelijk veel gevoelens en herinneringen; blijdschap, verdriet, woede, vreugde, angsten… en ik die vooral bij en met mezelf meedroeg, met net zo lang de overtuiging dat ik het alleen moest doen - én ze (die gevoelens) zich vaak op momenten en in situaties en voornamelijk relaties lieten zien, vaak als onprettig en ongecontroleerd of ze zorgden er juist voor dat ik me afsloot, want het voelde heel lang als té overweldigend.
Conclusie
Vervolgens kwam ik tot de pijnlijke conclusie dat ik zelf eigenlijk geen pepernoot verstand had van hoe ik met die gevoelens moest omgaan. Dus telkens als die zich wilde laten zien dan zei of deed ik dingen die weet ik nu zeiden:
ga weg
het is genoeg
nu moet het klaar zijn
dóórgaan
dit had je toch wel moeten weten
jonge, jonge, jonge, ga je weer ja?
het ging zo goed en nu voel je je zo?
Ik voelde me heel vaak machteloos, overweldigd: alsof die gevoelens zijn of haar macht en grip over mij hadden. Dan wilde ik óf als een malle naar iemand luisteren of een sessie boeken of iemand bellen die me dan ‘'kon helpen’' of iemand bellen en dan mijn hele hart op tafel gooien (en die ander een soort ongevraagde therapeut laten zijn). Of ik sloot me op, of af - met in de hoop dat die gevoelens dan vanzelf ‘'weg zouden gaan’'.
Mijn vraag aan jou: Wat is jouw relatie met emoties en gevoelens?
Wat er nodig was?
Nu komt het praktische, goede nieuws, voordat je misschien dacht: meid, in je titel schreef je PRAKTISCH. (Ja, ja #sorrynotsorry) Want wat er nodig was, was vooral dat ik zelf allereerst een gezonde aanwezigheid (ik noem dat ook wel God, liefdevolle ouder of beste vriendin of cheerleader kan ook, als je liefdevolle ouder of God een beetje zijig vind) - een innerlijk veilige plek voor mezelf mocht leren zijn.
HOE? de meest gestelde vraag. altijd.
Voor mij, op mijn eigen reis, is innerlijke veiligheid zo enorm belangrijk gebleken. oftewel: dat al die gevoelens zich veilig voelen om zich te laten zien. Het werken met geruststellende zinnen blijkt super helpend. Alsof je tegen je eigen kindje zou spreken, want dat is feitelijk wat er gebeurd als we afstand of grote emoties ervaren, dan worden we dat kindje, snap je? En die heeft een liefdevolle aanwezigheid nodig, nog voordat het kan of durft te veranderen.
Deze zinnen helpen (altijd) om de verbinding te maken:
Hé, ik ben hier, hoe is het met je?
Wat is er gebeurd dat je je zo voelt?
Je hoeft je niet groot te houden, lieverd, bij mij mag je klein zijn.
Wat kan ik voor je doen, lieverd?
Het spijt me dat ik je al die tijd in de steek heb gelaten en heb genegeerd
Jij bent belangrijk voor mij
Wat je voelt is belangrijk voor mij
Ik heb je lief!
Wat heb je nodig om je meer geliefd te voelen?
Hoe kan ik een lievere/betere partner voor je zijn?
Wat heb je dat goed gedaan!
Je zal gaan merken dat als jij je meer met jezelf kan verbinden, dat je je ook steeds meer met anderen en misschien wel je talenten kan verbinden.
Dus, als jij een afstand ervaart, welke zinnen kunnen jou dan vandaag helpen om je met jezelf te verbinden? Welk gevoel ga je uit de weg, dat wil dat je erbij bent?
Leuk als je me laat weten hoe je deze blog ontvangt:
Ik wens je heel veel verbinding,
Veel liefs, Renske
