Over oude en nieuwe jassen

Deze blog is een verlengde van het stukje dat ik net op instagram deelde. Over een quote die ik zo’n tien jaar geleden las die iets in me raakte ‘if you feel like you don’t fit in this world, it’s because you are here to help create a new one’. Ik kon hem toen nog niet goed plaatsen en toch raakte ie iets dieps in me. Misschien voel jij dat soms ook – dat je een oude jas draagt die wellicht wat klein of verouderd is of misschien ben jij iemand die al wat nieuwe jassen heeft aangetrokken. Leuk als je meeleest!

Vorige week was ik in Spanje en zoals ik al eerder met je deelde – mijn vorige blog – is er ongelofelijk veel veranderd in een jaar. Eigenlijk is er al heel veel verandert in de afgelopen tien jaar, maar soms zie ik of zien we die veranderingen nog niet, omdat ze klein en onbelangrijk lijken of omdat ik of we misschien wel voelen dat veranderingen altijd groots en meeslepend zouden moeten zijn, voordat we ze kunnen of mogen opmerken.

De afgelopen tijd

Ik val de afgelopen tijd sowieso in de ene verbazing naar de andere. Dinsdag nog bijvoorbeeld, toen ik een hele dag niets heb gedaan. Ja, in bad gelegen met een masker en in de zon een broodje gegeten en wat gelezen in een boek dat ik uit een Mini Bibliotheek heb geplukt. Het verbaasde me, omdat ik er veel meer oké mee ben. Dat ik mag rusten. Dat ik mag vertragen. Dat ik begrijp dat ik soms dagen géén inspiratie heb en dat er niets uit mijn handen komt . En dat dat echt mag.

Mijn oude jas van sneller, beter, meer zou me en heeft me vaak vertelt dat ik ‘moet’ presteren, iets ‘moet’ doen en zeker als ik iets nieuws wil lanceren en vertelde me maar al te graag ‘wie ik wel niet dacht dat ik was’ om zulke dingen te wensen en zulke dromen te dromen en die zorgde voor enorme ‘highs and lows’. Die stopte als het moeilijk werd, in plaats van te leren rusten en dan weer doorgaan.

Mijn nieuwe jas van meer rust, ontspanning en zelfvertrouwen kent de verschillende cycli. Het heeft zoveel meer begrip voor mijn behoefte aan meer ontspanning en rust : ze heeft vertrouwen, dat er voor alles een juist moment is, dat vertraging en rust het aller belangrijkste zijn, ze weet dat de inspiratie komt en de kennis er is en daardoor kan ik mezelf toestaan om te vertragen.

Of vorige week, toen ik op een fancy strandfeestje was op een strand in Spanje en alle (voor mij mogelijke) verleidingen op de loer lagen. Zon, zee, strand, drankjes, heel veel mannelijke aandacht.

Ik had het heerlijk, met mezelf en anderen en de zon en ook de zee, en ook drankjes en ook (mannelijke) aandacht;).

Mijn oude jas van mijn innerlijke puber zou me kunnen vertellen ‘ah joh…’ of ‘you only live once’ en die zou best wel grenzeloos en impulsief gedrag kunnen vertonen.

Mijn nieuwe jas van zelfverzekerde vrouw genoot van de aandacht en het feest en wat drankjes en kon niet wachten om haar man te bellen en te vertellen over haar avond.

Of: toen ik op datzelfde strandfeestje een man die achter ons aan een tafel stond, niet goed ging op de combinatie alcohol en zon en ik hem iets zoets aanbood en vroeg of ik met hem mee kon lopen. En hij zei: I’ve never met someone as pure and kind as you are, without wanting anything from me.

Mijn oude jas zou deze man wel hebben opgemerkt maar hebben gedacht ‘moet ie maar voor zichzelf zorgen’ of die zou bezig zijn met mezelf.

Mijn nieuwe jas gééft. Ze wil geven. Punt. Zonder daar iets voor terug te willen.

Of: twee dagen later toen ik een super waardevolle middag had met iemand die ik op het strand ontmoette en we spraken over het verlies van dierbaren en wat er echt toe doet in het leven, die zei ‘Thank you for your sensitivity’.

Mijn oude jas zou dat niet binnenlaten, die zou het gesprek afkappen, die zou niet echt aanwezig kunnen zijn bij wat zij met me deelde.

Mijn nieuwe jas wil aanwezig zijn. Echt contact. Echte momenten.

Of: dit weekend dat ik tegen mijn vriend zei dat het voelt alsof mijn hart zoveel meer open gaat dat ik er soms een beetje bang van wordt… dat het me kwetsbaar maakt… dat ik bang ben dat het te veel is.

Mijn oude jas wilde vooral halen, vaak uit bescherming om mezelf niet helemaal te hoeven zijn.

Mijn nieuwe jas wil vooral brengen, inbrengen en delen.

Of: überhaupt, dat ik heel vaak op vakantie ben gegaan om ‘weg te willen’ en dat ik het nu zo ongelofelijk fijn vind om thuis te komen. Omdat ik weet wat er op me wacht: mijn werk, mijn vrienden, mijn familie, mijn geliefde, mijn wandelingen, bloemen, planten, mijn liefste nichtje.

Mijn oude jas vond vooral dat ze alles alleen moest doen en was als de dood voor echte intimiteit en verbinding en zocht vaak de snelle weg.

Mijn nieuwe jas is aan het leren om het samen te doen, om te openen, om steeds meer te durven delen.

En: ik merk dat ik zoveel meer rust ervaar. In het algemeen. Dat ik nog steeds, of misschien wel, meer dan ooit, te leren heb en tegelijkertijd zie hoeveel er al wel is, wie ik al wel ben, wat er al wel is. En dat het me rust geeft en kracht en richting. Omdat ik mezelf niet meer zo afwijs, ik kan veel beter zien waar mijn oude gedrag vandaan komt en voor mezelf zorgen als zich dat laat zien. Omdat ik het leven binnenlaat in al haar kleuren en dat langzaam maar zeker steeds meer durf te delen met de (buiten) wereld.

Ik geloof dat we allemaal een zaadje in ons dragen van het oude en het nieuwe. En dat het tijd, ruimte en toewijding vraagt om het oude te zien voor wat het was en mee te nemen naar het nieuwe. Zodat niet het een weg hoeft of fout is, maar ze samen een jas vormen die veel beter past bij wie je nu bent en wie je wel wilt zijn.

Ik geloof ook dat we soms glimpsjes opvangen van het nieuwe, en dat we soms dansen tussen oud en nieuw. Leren dat dat niet erg is, mezelf, het leven en situaties van een afstandje kunnen zien en tegelijkertijd actief verantwoordelijkheid nemen voor het bouwen en integreren van het nieuwe: wie wil ik zijn – aan mijn Inner Evolution.

In de richting bewegen van meer ontspanning, zelfvertrouwen en vervulling, omdat dát – als je het mij vraagt – de bedoeling is.

Dat het goed met ons gaat. Dat we ons fijn voelen. Dat we veel echte momenten hebben. Dat we het leven en onze gevoelens en andere mensen durven toelaten. Dat we ons hart steeds meer openen.

Zoals ik eerder al schreef, wijd ik eigenlijk al heel lang mijn leven de quote die ik hierboven schreef. Ik ben er voor iedereen die blijvend wil bouwen aan het nieuwe. En dat moeten we niet alleen willen doen. Dat is ook zo’n groot kenmerk van het ‘'oude’' ik zoek alles wel lekker in mijn eentje uit ;).

Vanaf eind juni kan je 1.1 met mij werken en/óf mij in je broekzak hebben in jouw Inner Evolution.

Tof dat je meeleest!

Liefs,

Renske