Welke weg wil jij bewandelen?
Vanmorgen las ik een mail van Glennon Doyle, die ik kreeg doorgestuurd van een vriendin. Als je Glennon Doyle nog niet kent: zij is een van mijn favoriete schrijfsters, haar boek Untamed is (vind ik althans) geweldig! De mail had als strekking: in welke situatie ik me tegenwoordig ook bevind: moeilijk, eenzaam, overweldigd, in blinde paniek, niet weten, plezier, verliefd, dat het heeeeel goed gaat > ik doe dat niet meer alleen, ik doe het samen met mezelf!
Haar mail raakte me, op een mooie manier, omdat ook ik mezelf identificeer als een vrouw waarbij het leven echt binnenkomt en dat dat de grootste gave is die ik én wij als mens en vrouw bezitten. En het raakte me, op een verdrietige manier, omdat ook ik, me heel lang geen raad wist met deze grote gevoelens en vragen.
Reactie
Als reactie daarop ging ik manieren zoeken om die gevoelens niet meer zo toe te laten. Om ze te dempen. Weg te poetsen. Om ze te negeren. Om te doen alsof ze er niet waren. En als ik ze dan toeliet, dan maakte ik wel dat ze wisten dat het allemaal niet te lang moest duren. Ik wilde ze controleren. Ik wees ze af. Was er bang voor. Stopte ze onder het tapijt. Sloot mezelf op en af, uit schaamte voor die grote, overweldigende gevoelens. Deed alsof ze er niet waren. Dat deed ik door een groot masker op te zetten. Een groot, stoer, masker. Ik deed het door mezelf af te leiden met social media. Door met anderen bezig te zijn. Door altijd iets te doen te willen hebben. Door niet de energie te hebben om iets te doen te hebben. Door te veel met mezelf en mijn verleden bezig te zijn. Met sigarettenrook. Met chardonnay. Met relaties. Met reizen. Ik deed het door te veel tijd aan van alles en nog wat te besteden, wat eigenlijk helemaal geen prioriteit heeft.
Do the best until you know better. Then when you know better, do better.
En daar schaam ik me inmiddels niet meer voor. Ik denk dan aan de quote van een van mijn andere favoriete schrijfsters en wijze vrouwen Maya Angelou: Do the best until you know better. Then when you know better, do better. Ik schaam me er niet voor, omdat ik het meisje zie dat zo hard op zoek was naar een gezond voorbeeld en op alle plekken zocht en dat -toegegeven - nooit ergens anders vond, dan toen ze stopte met zoeken, met rennen. Maar er echt was: kom maar, ik ben hier. ik ga niet weg. jij hoeft niet weg. ik ben hier.
Welke weg wil ik bewandelen?
Gelukkig, heeft het leven, zo geloof ik, zijn of haar functie. Om ons, precies op de voor ons juiste tijd opnieuw voor de keuze te stellen: Welke weg wil ik bewandelen?
En als we bij die vraag uitkomen, dan is misschien of waarschijnlijk het eerste antwoord ik heb eigenlijk geen idee hoe dat moet, die nieuwe weg bewandelen. Of: ik heb wel een idee, maar geen idee hoe ik dat blijvend in de praktijk kan brengen.
Je hebt een paar keuzes:
Vluchten, vechten, bevriezen. Jezelf afwijzen waarom het nu weer niet gelukt is. Dwalen en malen en graven in het verleden en analyseren waarom je opnieuw bij start bent beland.
of
Kiezen. Jezelf voor de spiegel zetten: oké, dit is wat ik heb gedaan, ik ben mezelf onderweg verlaten en op mijn oude pad beland, dat doe ik door… dat werkt niet… En dat gebruik je als brandstof om vandaag weer opnieuw te beginnen. Voor jezelf.
Je sluit je ogen en maakt contact met hoe de meest gezonde, krachtige, lieve versie van jezelf zou maken.
En dat doe je opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. Als niemand kijkt. Als alles in je roept: NEE, nu niet, niet dit. Als alles in je het bij het oude wil houden. Als alles in je als een razende op zoek wil naar antwoorden. Als alles in je weg wil.: iets wil doen. Als je niet weet ‘'hoe’' of wat je nu dan zou moeten doen en de paniek en de tranen je overvallen. Dan sluit je je ogen en je maakt contact met de meest gezonde, krachtige, lieve versie van jezelf. En als je die niet kan vinden, dan nodig ik je uit om voorbeelden te doen van mensen die dit doen. En dat doe je opnieuw. En opnieuw. Totdat het een gewoonte word. Totdat je jezelf niet meer verlaat.
Waarom? Omdat ik geen enkel ander iets kan bedenken, dat meer vervulling, verbinding, rust, zelfvertrouwen, kracht en energie geeft dan het gevoel dat jij helemaal jezelf bent, en dat, omdat dat genoeg is.
Het is de weg die ik bewandel en ik hoop jij ook.
Hier om mezelf en jou te inspireren. 20 maart tot 27 maart organiseer ik een online challenge. Je krijgt 7 dagen lang elke ochtend een video. 7 dagen opnieuw ruimte maken voor jou, contact met je lichaam en contact met de meest gezonde, krachtige, lieve versie van jou. Ik hoop dat je erbij bent.
Je kan het.
Nu hoop ik dat je stopt met op je telefoon zitten, maar dat je je wandelschoenen aantrekt en je innerlijk kind aan de ene kant, je puber aan de andere kant en de meest gezonde versie van jezelf achter je en gaat wandelen. Enjoy!
Liefs,
Renske
