Begin (de lente) met zelfzorg✨

De eerste zonnestralen laten zich zien en ik zit voor de eerste keer van dit jaar buiten met mijn laptop en ik glimlach. Ik heb zin om te schrijven, ook al weet ik nog niet precies waarover dit zal gaan.

Zelfzorg

Vanmorgen tijdens het ontspanningsuurtje opnieuw de herinnering hoe belangrijk het is om zelfzorg op nummer één te blijven zetten en hoe gek het eigenlijk is dat dit allesbehalve normaal lijkt te zijn.Ik heb het dan niet over radicale lijstjes die we ‘moeten afwerken’ of ‘het roer dat opeens helemaal om zou moeten’ maar ik heb het meer over de soort ingebouwde, dagdagelijkse momenten van uitademen. Ik heb het over de tijd en de ruimte nemen om jezelf te leren kennen, om je binnenwereld te (h)erkennen: om te weten wie jij bent, waar je goed in bent, wie jij wel bent, waar je niet zo in uitblinkt, wie of wat je eigenlijk niet bent. En de regelmatige momenten van inchecken bij jezelf en bij elkaar. Hoe gaat het met mij? Hoe gaat het met jou? Hoe voelen mijn schouders?Hoe gaat het met mijn hart? Met de kleine meisjes of jongetjes in mij? Hoe is het met mijn bekken? Voel ik mijn billen op de grond? De zon op mijn gezicht? Hoor ik mijn nichtje lachen? Waar willen mijn benen naartoe? Waar heb ik zin in?

Zelfzorg

Zelfzorg, ik heb het regelmatig verafschuwd. Ik heb er een haat liefde verhouding mee gehad. Ik vond het met enige regelmaat maar grote onzin en ik vond het vooral heeel erg lang duren allemaal. Ik vond het bovendien ook best ‘eenzaam’ alsof ik op en eigen eilandje zat, terwijl de rest van de wereld op een ander eiland leek te leven. En toch is het nu inmiddels iets waarin ik uitblink. Waar mijn klanten voor bij mij komen. Het is juist dat wat ik het allermeest heb verafschuwd, waarin ik zoveel rust kan ervaren, zelfs als er heel veel onrust is. Waar het duidelijk is, als alles troebel voelt en lijkt. Het gevoel dat ik mezelf ‘heb’, en daardoor juist anderen (er voor mij) kan laten zijn. Die zelfzorg die ervoor zorgt dat mijn emmer voller is en ik geven kan. Die zelfzorg die maakt dat ik stevig sta en niet wankel. Die zelfzorg die maakt dat als mijn hoofd aan de haal gaat met van alles en nog wat, ik naar mijn lijf kan terugkeren. Die zelfzorg die maakt dat als het innerlijke winter is, dat ik het kan herkennen als winter, en dat dat mag.

Het is dáár waar mijn grootste wens ligt:

dat we (emotioneel) voor onszelf leren zorgen. Dat we dat blijven doen. En leren.

Waarom? Dan worden we echter. Zijn we veel meer aanwezig. We worden steeds meer wie wij zijn en maken keuzes die bij ons passen. We worden ook zachter, rustiger. We voelen ons vrijer. Het leven voelt veel meer van ons. We ervaren meer vervulling. Er is ruimte voor verbinding. En voor plezier. We kunnen onszelf beter horen. We kunnen anderen beter horen.

Ik weet dat het niet makkelijk is en ik weet en geloof dat we het kunnen leren.

En dat begint denk ik telkens met: ik wil beter voor mezelf zorgen.

Hier om je te herinneren – op 20 maart organiseer ik een online challenge. Een week lang duiken we in zelfzorg en persoonlijk leiderschap.

Op mijn instagram vind je veel praktische tips én wist je dat ik regelmatig podcasts opneem?

Voor jou en voor mij, om je weer aan te moedigen.

Veel liefs,

Renske