Een aantal mijmeringen over mijn afgelopen jaar✨

Allereerst, tof dat je meeleest. Wie weet voel jij, net als ik, de behoefte om in de herfst en winterperiode meer naar binnen te keren en ruimte te maken voor wat reflectie en/of voel je herkenning of inspiratie om daar ruimte voor te maken.

Vorige week had ik een vriendin aan de telefoon en toen zei ze: ik had zo graag gewild dat ik vanaf vorig jaar elke maand een foto van je had gemaakt. Je straalt zoveel rust, liefde, zachtheid en positiviteit uit. En dat klopt. Dat doet het al een tijdje. Ik voel dat zelf ook. Ik vond het overigens fantastisch dat ze dit zei.

Vorig jaar ergens in november sliep ik bij diezelfde vriendin. We wandelden en hadden het over passies. Over dat wat ik het liefste doe of zou willen doen. Ik zei dat dat lesgeven was. Letterlijk en figuurlijk. Voor de klas, op scholen én lesgeven over mijn ervaringen. Altijd met als intentie om mezelf en anderen uit te nodigen om meer van mezelf te zijn.

1. De vraag is niet wat wil je, maar wie heb je te zijn

Er was altijd een bepaalde periode in het jaar dat het begon te knagen. Een soort sluimerende onrust of stemmetje dat zei ‘er zit zoveel meer in jou, dan je nu nog laat zien’ en dat stemmetje vond ik maar vervelend, dus stopte ik dat weg. Soms met sigaretten. Soms met wijn. Soms met druk zijn of druk doen. Soms met nog harder werken. In ieder geval, van alles om dat stemmetje of gevoel niet helemaal toe te laten. En dat knaagde. En knaagde. Want wie ik had te zijn, leek soms mijlenver van hoe ik me voelde en ik wist ook eigenlijk niet zo goed hoe ik dat dan zou moeten doen of meer zou moeten zijn...

2. Become more intimate with your (inner) life.

Ik voelde al een tijdje dat het leven zoals ik het had ingericht niet per se meer klopte. Het voelde soms alsof ik in een ivoren toren zat, lekker veilig alleen hier boven in mijn huis en praktijk. Alsof mensen hier kwamen om iets te ‘halen’ wat mij een hele tijd een vorm van bevestiging gaf, maar wat me al een hele tijd geen energie meer gaf. Het voelde vaak niet meer gelijkwaardig. Alsof er een voetstukdynamiek aan de gang was (ik de grote, de ander de kleine of andersom), die helemaal niet fijn voelde. Ik merkte tijdens een van mijn vrouwengroepen, waar iedereen zich zo veilig voelde, dat ik dat eigenlijk heel moeilijk vind. Om echt klein en kwetsbaar te mogen zijn en dat ik daar heel erg naar verlangde.

3. Alleen kom je ver, samen kom je verder

In dezelfde week dat ik bij een therapeut zat voor een intake, raakte ik betrokken bij een ernstig ongeluk. Iets dat me, opnieuw, helemaal stilzette. Alsof ik vanaf 0 begon. Voor het eerst deed ik iets wat ik niet eerder op die manier deed: ik liet mensen en hulp toe. Het ging automatisch, ik kon niet anders dan zeggen ‘help, het gaat niet goed’. Ik heb drie verschillende therapieën gevolgd. Als mensen eten wilde komen brengen, me belde, vroegen of ze langs mochten komen, of dat ik dagjes of weekendjes weg wilde of dat ze wilde komen logeren, dan zei ik ja. Ik realiseerde me toen pas hoe veel ik alleen heb gedaan en dacht te moeten doen. Dit was enorm pittig en verdrietig, en ook heel helend. Ik heb me zelden zo gesteund gevoelt door mijn familie, vrienden, dierbaren, buren en klanten als in deze periode – I owe them.

4. Shame can’t survive in places when you are received with empathy and understanding

Ik heb dit jaar het vertrouwen en de veiligheid gevoelt om mijn diepste kwetsbaarheden op tafel te gooien. Om echt heel lelijk te zijn. Verward. Klein. En moe. En niets te geven. Ik had geen idee hoe bang ik eigenlijk was voor afwijzing en onbegrip (of misschien zijn dat twee van soortgelijke dingen). Hoeveel schaamte er in mij leefde. Hoe vaak ik me groot hield. En hoeveel energie me dit heeft gekost. Het voelt inmiddels alsof ik niet meer anders kan, en toch is het heel lang zo geweest. Deze ervaringen hebben me heel veel (en dit klinkt ongetwijfeld heel anders dan ik het eigenlijk bedoel en toch kan ik het juiste woord niet helemaal vinden) zachtheid gegeven. Een oprecht, diep gevoel dat ik goed genoeg ben, met alles wat er is en wat er leeft. Het heeft iets heel dieps geopend in me, waardoor er een basis van rust en vertrouwen is in mij.

5. Leer herkennen wat belangrijk is en wat ruis is

Ik leerde en zag dit jaar over hoe vaak ik met mezelf ben bezig geweest in de afgelopen jaren en hoe onaantrekkelijk dat eigenlijk is. Ik leerde en zag en zie hoe oude verhalen en overtuigingen ons zo in beslag kunnen nemen, vaak zonder dat we dat willen. Ik vergeef mezelf daarvoor, omdat ik niet beter of anders wist. Ik herken het nu sneller bij vriendinnen of klanten en bij mezelf als ik in een oud verhaal, droom of mijn vuur zit en het hier en nu vergeet.

6. Hoe kleiner in mijn wereld maakte, hoe groter ‘ie werd

Mijn wereld maakte ik regelmatig kleiner: telefoon uit bijvoorbeeld. En heel heel veel liggen. Heel veel ruimte maken om de week, de dag en mijn gevoelens toe te laten. Want, als je altijd maar bezig bent met innemen, lezen, je vuur volgen, afspraken, goede voornemens en goedbedoelde plannen volgen, dingen initiëren, dan is er geen ruimte... Terwijl in het niets doen juist de groei en integratie plaatsvindt.

7. Mensen onthouden niet wat je zegt, wat je plannen zijn of wat je droomt, mensen herinneren je voor wie je bent

Ik werd dit jaar veel meer aanwezig, mijn date noemt mij meer toegankelijk, klanten noemen me zachter, vriendinnen noemen me meer open en zo voel ik me ook echt. Ik sta dit jaar meer dan ooit stil bij wie ik wil zijn in elke ontmoeting. En dat is vooral iemand die aanwezig is. Die luistert. Die eerlijk is. Die uitnodigt en inspireert. Die complimentjes geeft. Die ruimte heeft. Die liefde geeft en de ander het gevoel geeft dat ie belangrijk is (met hele gezonde grenzen, ofcourse). En dat lukt natuurlijk heel vaak precies niet, gelukkig maar, dan is dat vaak een uitnodiging in mijn geval tot 6;).

8. Havefunhavefunhavefun

Plezier is altijd al een van mijn grootste levenskunsten geweest. Ik denk dat ik dat van mijn vader heb geërfd. Het is iets dat ik meer dan ooit doortrek in mijn bedrijf. In mijn werk en vriendschappen. Ik sta mezelf heel heel heel regelmatig toe om dingen te doen en te creëren waar ik heel blij van wordt, of dingen waarvan ik weet dat ze me misschien niet op de korte termijn, maar wel op de lange termijn energie geven. Zo maakte ik bijvoorbeeld tijdens een van de challenges die ik organiseerde een lijstje met dingen waar ik heel erg blij van wordt (dat vergeten we soms weleens, als we druk zijn ofzo en dan kies ik er daar elke week 1 uit die ik ook echt ga doen, vandaag ga ik bijvoorbeeld kerst decoratie halen bij de kringloop samen met een vriendin).

9. Speel niet voor God

Deze is a big one. Ik herinnerde en leerde dit jaar opnieuw dat ik als mensje niet zo heel veel controle heb. Bijvoorbeeld: ik hoef niet zo te haasten, hard te werken, dingen te initiëren en klanten of mensen naar me toe trekken, of obsessief met mannen of dates of dingen bezig te zijn, als ik gewoon kan voelen en vertrouwen dat wie ik ben en wat ik breng meer dan genoeg is en dat dát de juiste mensen op mijn pad stuurt, wanneer het daarvoor tijd is. Niet wanneer ik denk of wil dat het tijd is. Dat betekent trouwens niet dat ik passief zit te wachten, totdat er dingen veranderen ofzo, dat ik geen verantwoordelijkheid neem, juist wel, maar de controle maakt vaker plaats voor rust en bidden. Voor vragen.

10. Heb lief, heb zoveel lief

Ik heb het leven altijd al heel erg liefgehad, al was dat soms heel heel ver verstopt dat gevoel. Misschien is het omdat ik voor het eerst echt tante geworden ben en mijn nichtje Lola een nieuwe liefde in me heeft geopend, misschien of waarschijnlijk heeft het met heel veel andere dingen te maken maar ik durf gewoon nu heel vaak zacht en klein en lief te zijn en kan liefde veel beter ontvangen en geven. En dat voelt soms heel nieuw en onwennig, en vaker heel heel fijn.

11. Je bent het allermooist als je gewoon jezelf bent

En dat is soms – in mijn geval- waarschijnlijk in de jouwe ook;) onrustig, veel, verward, overenthousiast, puberaal, kinds, volwassen, wijs, nieuwsgierig, open, moeilijk, boos, bot, arrogant, lief, aanwezig, ergens anders, strenge juf, politieagent, gezellig, aanwezig, rustig, vrij, speels.

Note to self:

Het is nooit te laat om opnieuw te beginnen

Ik begon voor een nieuwe opdrachtgever, met nieuwe trainingen en nieuwe collega’s. Ik begon met bootcamp (terwijl ik echt weinig atletisch ben ingesteld). Ik begon met koken van soepen en maaltijdpakketten (koken stond altijd heel heel laag op mijn verlanglijst). Ik begon een podcast, omdat ik gewoon echt heel erg van praten houd over dingen die mij bezighouden. Ik organiseerde eindelijk laagdrempelige kennismakingsavonden voor vrouwen uit mijn dorp. Ik gaf en geef regelmatig toe dat ik heel veel dingen heel moeilijk vind en dan bid ik en vraag ik hulp. Ik vertelde de wereld heel enthousiast dat ik een half jaar in Spanje wil gaan wonen, totdat ik voelde dat ik niet meer een half jaar in Spanje wil gaan wonen op dit moment . Ik stelde mijn jaarprogramma uit, want ik had iets gemaakt waar ik niet meer achter stond. Ik werkte een half jaar niet en ontving een bijstandsuitkering. Ik woonde samen met een vriendin en dat vond ik heerlijk (voor iemand die de overtuiging had dat ze beter voor de rest alleen kon blijven, omdat ze moeilijk zou zijn, was dat nogal een nieuwtje). Ik liet dit jaar alle dingen die ik zo’n beetje eerder deed in mijn bedrijf, varen. Zoals: een nieuwsbrief, hameren op promotie, mensen gaan benaderen altijd vlak voor een lancering. Ook al ben ik daar nog groeiende in, geeft dit me heel heel veel rust. Ik investeerde in een mooie telefoon met een mooie camera. Ik bleef mijn hart openen voor en naar mannen, na heel veel onhandige dates en afwijzingen en ben inmiddels al een tijdje met een hele leuke man aan het daten.

Een zin die me ongelofelijk helpt is (en als je mijn podcast luistert, dan ken je ‘m)

tot nu toe heb ik of deed ik…

vanaf vandaag ga ik/doe ik...

Mijn intentie met dit ellenlange schrijven;)

Het is mijn intentie om je met deze blog een klein inkijkje te geven in mijn binnenwereld, het is intiem en kwetsbaar, I know, en toch kom ik er steeds meer achter dat als iemand daarin voorgaat, het misschien ook iets in anderen kan openen of uitnodigen. Omdat ik oprecht geloof dat dit leven een groot avontuur is en alles wat we onderweg een uitnodiging is om meer van jezelf te zijn. Zo goed en zo kwaad, zo verwarrend en helder, zo licht en zo donker als het soms maar kan voelen.

Mijn wens voor mijzelf (en dus ook voor jou) in 2024:

nóg meer van onszelf zijn.

Oprecht heel veel dank voor het lezen, voor jullie stille aanwezigheid, voor jullie luide aanwezigheid, voor jullie likes, complimenten en voor jullie vertrouwen.

Heb het goed, heel goed,

op een manier die bij jou past.

Wellicht tot in 2024, ergens online of live,

Liefs,

Renske

Ps. ik nam twee video’s op en maakte een werkboek dat een uitnodiging is in stilte en reflectie. Deze kost €11,11 en als je me een mailtje stuurt, komt ie naar je toe. Het is tijdloos en vol met vragen en oefeningen waar ik zelf heel veel aan heb.